Elektriciens zullen zich het Ministerieel Besluit van 18 maart 2020 nog bitter herinneren, met de reeks noodmaatregelen om de verspreiding van Covid-19 te beperken. Volgens dat besluit moest de hele sector blijven functioneren alsof er niets was gebeurd, alsof we niet de ergste gezondheidscrisis doormaakten die we ooit hebben gekend.
Het is inderdaad zo dat deze sector van essentieel belang is, maar moest die daarom zo slecht worden behandeld?
We hebben hard moeten vechten om dingen gedaan te krijgen en niet-dringende activiteiten te doen opschorten!
Onze werknemers en werkneemsters zaten in de frontlinie en riskeerden elke dag hun leven: huisbezoeken aan klanten voor dringende en noodzakelijke ingrepen, terwijl eenvoudige familiebezoekjes om gezondheidsredenen verboden waren; interventies voor diverse elektrische storingen (alarmsystemen, airconditioning, installatie van operatiekamers op het platteland) in ziekenhuizen waar duizenden Covid-19-patiënten verbleven.
Petje af voor onze dappere kameraden, zonder wie de noodzakelijke maar pijnlijke ervaring van de lockdown veel zwaarder zou zijn geweest.
Zonder hen zouden we niet in staat zijn geweest om de weinige sociale contacten die we nog hadden te onderhouden of om die enkele hoogstnoodzakelijke vergaderingen via verschillende communicatiemiddelen te houden. Hun dagelijks leven draaide eerder rond urgenties dan rond routineklussen.
Naast de druk en de risico’s waarmee ze op het werk werden geconfronteerd, organiseerden de werknemersvertegenwoordigers
zich om een specifieke veiligheidsgids voor hun sector op te stellen.
Er is geen sprake van dat we onze waakzaamheid laten verslappen en de beschermingsmaatregelen laten vallen: de dreiging van besmetting is overal en op alle werkplekken aanwezig. Het is absoluut noodzakelijk dat de afstandsregels en de sanitaire veiligheidsmaatregelen worden gehandhaafd en systematisch worden toegepast. Winstbejag mag geen voorrang krijgen op de veiligheid van onze werknemers.
Als de crisis eenmaal voorbij zal zijn, mogen zij niet worden vergeten en mogen de gevolgen van het Coronavirus niet worden gebruikt als rechtvaardiging voor maatregelen die hun werk of werkomstandigheden ondermijnen. Integendeel, het wordt hoog tijd om na te gaan hoe deze eerstelijnswerkers kunnen worden gewaardeerd.
Hun prioriteiten zijn eenvoudig als we de economische crisis willen vermijden die sommige mensen al aankondigen: veilig werken, met kwalitatief goede en stabiele banen.
De werknemers en werkneemsters van de elektriciteitssector eisen duidelijke en snelle maatregelen op het gebied van:
- arbeidsduurverkorting;
- betere afstemming van werk en privé;
- een eindeloopbaan op mensenmaat;
- verbetering van de regeling van de mobiliteit;
- respect voor de veiligheid en gezondheid van de werknemers;
- beperking van opeenvolgende onderaannemingen.
Heel binnenkort zullen verschillende bewustmakings- en informatiecampagnes georganiseerd worden in de betrokken bedrijven.